Bente van de Wouw is online editor voor Flow en deskundige op het gebied van introversie en slow life. Langzamer leven zit voor haar in de kleine dingen: vaker nee zeggen, dingen met aandacht doen, minderen met social media. Deze keer: nee zeggen.
Je hebt geen boerderij met kippen en een boomgaard nodig om langzaam te leven, ontdekte ik in de afgelopen jaren. Dat kan ook gewoon – of juíst – in het hectische nu. In mijn vorige column zei ik het al: slow living betekent niet alles extra langzaam doen of niets om handen hebben, wel bewust kiezen waar je prioriteit aan geeft. En dat doe je dan met meer aandacht en minder haast.
Voor mij begon dat lekker langzaam dus niet met appeltaarten bakken en brood maken van zuurdesem, maar met iets waar ik altijd al moeite mee heb gehad: nee zeggen. Zoals Oprah Winfrey in haar shows met cadeautjes strooit, deed ik dat met ja’s. Lang heb ik me een soort automatisch antwoordapparaat gevoeld. Welke vraag je me ook stelde, mijn reactie was altijd hetzelfde: is goed.
Terwijl ik nee dacht, zei ik ja
Niet omdat ik al die verzoeken leuk vond. Ik had eigenlijk helemaal geen zin om naar de kroeg te gaan op vrijdagavond. Of om met die verre vriendin af te spreken met wie ik eigenlijk geen connectie meer had. En die extra werkopdracht wilde ik eigenlijk ook helemaal niet. Terwijl ik nee dacht, zei ik ja. Omdat ik er graag bij wilde horen (de kroeg), omdat ik iemand niet wilde kwetsen (mijn vriendin) en omdat ik vond dat ik succesvoller moest zijn (werkopdracht).
Maar toen ik al die redenen op papier zette, vond ik ze niet zo gegrond als dat ze in mijn hoofd klonken. Ik wilde eigenlijk niet bij een groep horen waar ik geen raakvlakken mee had, hoe hard ik mijn best ook zou doen. Die vriendin kwetste ik misschien nog wel meer door te doen alsof en hoezo wilde ik eigenlijk meer succes, als mijn leven al goed was zoals het was?
Ruimte maken
Al die niet gemeende ja’s namen zoveel ruimte in, dat ik in geen tijd meer had voor de dingen die ik echt belangrijk vond: een goed boek lezen, afspreken met dierbaren, meer tijd voor mezelf, wandelen in het bos, acht uur slaap, schrijven en ja, toch ook die appeltaart bakken. En dus begon ik langzaam met nee zeggen, zodat ik ruimte kreeg voor de ja’s die ik wél meende.
Door die nee’s verloor ik een paar dingen. De vriendschap bloedde dood, net als een paar anderen. Ik leverde in op mijn inkomen en de afspraken in de kroeg verdwenen ook. Maar ik kreeg er ook dingen voor terug: nieuwe vrienden die beter bij me pasten, extra tijd, gezonde grenzen en een rustiger hoofd.
Nu ik al een tijdje op deze manier leef, merk ik ook dit: doordat het in mijn hoofd een stuk rustiger is, kan ik ook meer van mezelf geven wanneer dat nodig is. Ik voel me weerbaarder, veerkrachtiger en vooral meer in controle van mijn eigen leven. En dat is meer waard dan een volle agenda.
Meer lezen
- Lees ook deel 1 in de serie ‘Bente leeft langzaam’.
- Om vaker te doen: op date met jezelf.
- Opnieuw beginnen: je bent niet mislukt als je een u-bocht moet nemen.
Tekst Bente van de Wouw
Gepubliceerd op 13 maart 2023
