Aukje leidt een leven in de muziek

Aukje Zuidema heeft een tekstbureau en doet sinds vorig jaar de fulltimeopleiding docent muziek aan het conservatorium van Amsterdam. Ze vertelt erover in Flow 9.

Je bent opnieuw gaan studeren?

“Ja, ik ben eindelijk gaan doen wat ik als zestienjarige al wilde, maar toen niet durfde. Zingen was mijn lust en mijn leven en ik speelde klavecimbel, maar ik dacht dat ik minstens zo goed moest zijn als Bach om toelating te doen voor het conservatorium. Bètavakken gingen me makkelijk af, dus ging ik medische biologie studeren. En als student rolde ik als roeier in de topsport. Met mijn partner Diederik – bondscoach roeien – heb ik in het buitenland gewoond en vier kinderen gekregen.

Terug in Nederland richtte ik een tekstbureau op. Maar mijn werk maakte me nooit écht gelukkig. Toen mijn jongste zoon naar school ging en ik tijd kreeg om mijn leven te overzien, realiseerde ik me dat ik uit angst om te falen mijn diepste passie had afgewezen. Operazangeres kon ik niet meer worden, maar als docent muziek zou ik toch nog een leven in de muziek kunnen leiden. Ik besloot toelating te doen.”

Ben je altijd muziek blijven maken?

“Nee, mijn klavecimbel stond al elf jaar ingepakt op zolder. Ik moest mijn jeugdliefde letterlijk afstoffen en heb anderhalf jaar, tot aan het moment van de auditie, elke dag uren geoefend, gezongen en muziektheorie gestudeerd. Een tour de force. Diederik en ik hadden vlak ervoor een boek geschreven, Fluisterend goud. Over China, topsport en wilskracht.

Dáár ben ik op aangenomen: op wilskracht en doorzettingsvermogen. De eerste dag van de introductieweek stond ik tussen alle nieuwe eerstejaars in de concertzaal van het conservatorium. Een dirigent zette ons in een grote cirkel en liet ons meteen een stuk van Mozart zingen. Ik kon wel janken, zo mooi.”

Hoe organiseer je dit financieel?

“Een paar jaar geleden is het levenlanglerenkrediet ingesteld. Een studielening met dezelfde lage rente als de ‘gewone’ studiefinanciering. Er mag dus niet meer worden gediscrimineerd op leeftijd. Als laatbloeier heb ik de tijdsgeest gelukkig mee.”

Hoe voel je je tussen achttienjarigen?

“Ik heb ontdekt dat millennials superleuke mensen zijn, zelfbewust maar ook heel sociaal. Bij het voorstelrondje zei ik: ‘Ik ben Auk, ik voel me nog steeds 22, maar zoals jullie begrijpen, ben ik ouder.’ Daarna heeft niemand er meer naar gevraagd. We zitten met z’n veertienen in de klas, helpen elkaar, spelen samen. Het voelt heel hecht. Naast ons hoofdinstrument leren we spelen op de gitaar, piano en wereldmuziekinstrumenten. We zitten in bandjes, krijgen zangles en zingen in koren. Elke dag weer denk ik: ik ben eindelijk op mijn plek.”