Hoe trap je op de rem in een wereld die maar doorgaat? Online editor Bente zoekt het uit en schrijft erover.
Ik ben best goed geworden in niksen. Geef me een vrije zondag, een boek en een kop thee en ik vermaak me. Ik voel me niet schuldig als ik appjes een paar uur onbeantwoord laat en vind het prima om drie uren te vullen met helemaal niets.
Het zijn de doordeweekse dagen waar ik meer moeite mee heb. Als ik thuiskom van het werk en mijn brein nog op de redactie lijkt te zitten. Dan lijk ik gehaaster. Gaan mijn benen wiebelen tijdens het drinken van de thee. Kan ik niet goed luisteren en heeft mijn telefoon een veel grotere aantrekkingskracht. Niksen tussen de taken door lijkt dan opeens een hindernisbaan met te veel obstakels.
De eerstvolgende woensdag probeer ik daarom wat bewuster niks te doen. Na een paar uur werken gaat de laptop uit en tussen de klusjes door ga ik een uurtje wandelen en laat ik mijn telefoon thuis. In plaats van snel twee boterhammen te eten voor de tv, neem ik de tijd voor een uitgebreide lunch zonder afleiding. En rond een uur of vier, als ik wat tijd over heb, besluit ik niet eindeloos te scrollen op Instagram, maar lees ik een paar pagina’s uit mijn boek.
Hoewel dat fijne zondag-gevoel een beetje uitblijft, voel ik me meer ontspannen dan normaal. Zo blijkt maar weer dat je voor vertragen niet altijd zeeën van tijd nodig hebt. Een leeg uurtje is soms al genoeg.
- Lees ook de andere columns van Bente over vertragen.
- Meer over vertragen vind je in onze special Het grote vertraagboek.
- Op haar Instagrampagina @tobehonestnl plaatst Bente haar illustraties met teksten over het eerlijke leven.
