Sacha Polak: ‘Ik kan nu de schoonheid zien van verlies’

De vroege dood van haar moeder hakte erin. Toch staat regisseur Sacha Polak best vrolijk in het leven – en impulsief. ‘Met een camper, man en twee jonge kinderen door Europa reizen, dat bleek een heel slecht idee.’ Een gesprek over heden, verleden en toekomst.

Mijn vader overleed drie jaar geleden. Zomaar uit het niets. Hij was thuis, las de krant en opeens was hij dood. Nina, mijn tweede kind, was net een week oud. Ik weet eigenlijk niets meer van het eerste jaar na zijn dood. Alsof ik het geblokt heb. Ik heb altijd veel over de dood nagedacht, ook omdat het zo dichtbij was met mijn overleden moeder. En toen mijn vader. Zo ongrijpbaar. Het kan zomaar opeens gebeuren. Ik heb hierdoor misschien meer dan anderen een angst voor de dood. Ik zie de schoonheid dat het bij het leven hoort, maar het is een harde les.

Toch probeer ik die angst te bezweren en dat lukt ook wel. Ik ben een vrij optimistisch persoon, sta best vrolijk in het leven en geniet ervan. Misschien dat ik door die angst soms wat impulsievere beslissingen neem. Zo gingen we een jaar na mijn vaders overlijden met een camper door Europa trekken. Het was mijn idee, ik dacht: nu zijn de kinderen nog klein en kunnen we zoiets doen. Het had ook wel met zijn dood te maken, het leven vieren.