Ze schreef een jaar lang over opruimen en raakte er weer in de ban van door de Netflix-serie van Marie Kondo. Astrid over de betekenis van spullen en ontspullen.
In The Washington Post stond ooit een longread over Marie Kondo en hoe ze de wereld aan het herorganiseren is. Wat ik vooral grappig vond, was dat de journalist schreef over een congres van gecertificeerde opruimcoaches, in Amerika verenigd in de NAPO, die stuk voor stuk Marie Kondo niet meer konden luchten of zien.
Ze vonden Marie Kondo één grote marketingtruc die hun werkplezier danig om zeep aan het helpen was. Ze kregen nu cliënten die Pinterest-pagina’s lieten zien van Marie Kondo-huizen. Ze keurden af dat Marie niet duidelijk was over wat je met het kinderspeelgoed moest doen. En ze wilden al helemaal niet praten in termen als: word je er blij van? (Voor wie het boek niet kent: bij alle objecten in je huis laat Marie je denken: does it spark joy? Zo niet, dan kan het misschien weg.)
En trouwens, Amerikaanse vrouwen hadden het veel te druk met werk en baby’s, en waren veel te fragile om dat opruimen zelf te doen. Daar waren opruimcoaches voor, vonden de opruimcoaches. De journalist hoopte op het landelijke congres van de opruimcoaches te ontdekken wat hun missie en visie was, maar ze begreep dat het eigenlijk vooral ging over laden-dividers, opbergbakjes, stickynotes en planborden. Hoezo marketing.
Je kunt van Marie zeggen wat je wilt, concludeerde de journalist, maar bij haar mag je van je spullen houden, terwijl je ze bij de Amerikaanse opruimcoaches vooral moet wegflikkeren. En van Marie Kondo hoef je al helemaal geen opruimtools te kopen. In haar Netflix-serie stapt ze vaak huizen binnen met in haar hand een willekeurige stapel lege doosjes waar schoenen of bonbons in hebben gezeten. Daarmee kun je wat orde aanbrengen in je lades.
Ik vond het altijd maar een gek bij elkaar verzameld doosjes-gebeuren. Konden er niet wat leuke gestylede bakjes vanaf voor die mensen? Netflix-producers hebben nou niet bepaald te kampen met heel armoedige productiebudgetten. Maar nu snap ik het. Marie wil geen opruimspulletjes verkopen. En ze vind je sterk genoeg om de opruimklus zelf aan te kunnen. Je kunt het!
PS Ik ken een aantal heel leuke en goede Nederlandse opruimcoaches. Dit stukje gaat niet over hen ;).
- Astrids blogjes over een jaar lang ontspullen vind je hier.
Tekst Astrid van der Hulst Fotografie Panos Sakalakis/Unsplash.com
