Ontspullen met Astrid: iets met een stekker

Hoewel Flow’s Astrid haar overvolle boekenkast en vintage serviezen heel gezellig vindt, vroeg ze zich toch af of haar huis wat minder vol kon. Ze schreef een jaar lang blogs over de betekenis van spullen en ontspullen. We lichten er opnieuw een aantal uit. Deze keer: iets met een stekker.

Eigenlijk hebben we hier in huis al heel veel dingen niet. Dat komt niet omdat we zo’n braaf ontspul-huis zijn, maar meer omdat we er vaak zo tegenop zien om het te regelen. Uit suffigheid dus. Zo hebben we geen droger, omdat man en ik allebei heel moe worden van de witgoedwinkel. En de was droogt zonder ook wel, gewoon omdat Moeder Natuur dat voor je doet. We hebben geen fatsoenlijke breedbeeldtelevisie (om dezelfde witgoedwinkelreden) en boven kijken we geen tv omdat ik me in een alles-in-één abonnement had laten aanpraten door een telefonische KPN-verkoper en niet doorhad dat het betekende dat televisie nummer twee het niet meer ging doen zonder een of ander doorzendkastje.

Geen zin om te regelen. Bovendien kun je Ik vertrek prima terugkijken op je telefoon. We hebben geen mooie lamp op de overloop omdat we geen zin hebben de oude eraf te halen en de slinger kerstlampjes eromheen vooralsnog ook voldoet. En we hebben geen magnetron, gourmetset, citruspers, sapmachine, frituurpan, hogedrukspuit en elektrische heggenschaar. Eigenlijk kan de hele afdeling handige apparatuur ons zo’n beetje gestolen worden. Ik weet ook niet hoe dat komt, iets met een stekker eraan boeit gewoon niet zo.

Maar met twee puberzoons in huis komen er op een gegeven moment klachten, en zo kwam er een dag dat er toch een PlayStation geïnstalleerd moest worden. Huisgenoot dook weg, dus was ik de sigaar. Behalve dat ik erachter kwam dat onze prehistorische televisie wat HDMI-ingangen miste (geeft niet, ik wist ook niet wat dat was), ik twee keer heen en weer moest rijden naar de Mediamarkt voor wat tussenstukjes en vervolgens de hele Mediamarkt én Sony én huisgenoot heb vervloekt, had ik na afloop zo’n onbevredigend gevoel. Ja, de PlayStation deed het, maar ik voelde me in één klap twee jaar ouder. Dat heb ik nou nooit als ik een boek heb uitgelezen of een kast heb geschilderd: het idee dat iemand (een fabrikant) tijd van me heeft gestolen.