Journalist Renate van der Zee werd verliefd op Iran en zijn inwoners. In Teheran ontdekte ze een aantal bijzondere koffiehuizen: dé plek waar jonge Iraniërs elkaar treffen.

Toen ik voor het eerst café No. 65 Yard in Teheran binnenstapte, viel mijn mond open. Dit koffiehuis, verborgen gelegen in het centrum van de Iraanse hoofdstad, was een soort hippe huiskamer – met overal potten met planten, planken vol boeken, meubels in vrolijke kleuren en verse bloemen op tafel. Het gezelligst was de binnenplaats, waar jonge vrouwen met kleurrijke hoofddoeken onder de bladeren van een oude boom met daarin piepkleine vogelhuisjes, zaten te kletsen met jonge mannen.

Oud schoolpand

Het was fijn om in een land van verstokte theedrinkers een goede cappuccino te kunnen bestellen, maar ik was vooral onder de indruk van het oog voor detail waarmee dit moderne café was ingericht en de relaxte sfeer. De eigenaren bleken twee jonge vrouwen. Een van hen, Negin Nasiri (28), was toevallig aanwezig. Ze vertelde hoe zij en haar vriendin Shaghayegh Jahanbani (30) ooit waren begonnen met een werkplaats waar ze meubels maakten die ze bedrukten met traditionele zijde-prints. De klanten konden de kleuren en de prints zelf uitkiezen.

“Als de eerste vrouwelijke timmerlieden in Teheran werden we een beetje beroemd,” zei ze. “Naast dat meubelatelier zetten we samen een reclamestudio op, waarmee we behoorlijk wat geld verdienden. Dat geld wilden we investeren. Inmiddels hadden we er een businesspartner bij en omdat hij een professionele barista was, besloten we een koffiehuis te beginnen.”

Teheran

Ze vonden een oude school die leegstond in het centrum en knapten ’m helemaal op. “We wilden dat ons café een gezellige plek zou worden waar mensen zich konden ontspannen. En dat is gelukt, want het is precies wat onze klanten altijd zeggen: we voelen ons hier relaxed.”

Ik was verrast om zo’n hip, door jonge vrouwen geleid koffiehuis tegen te komen in deze islamitische republiek. De Iraanse theaterproducent met wie ik had afgesproken in No. 65 Yard moest lachen om mijn onwetendheid. “Er zijn heel veel leuke cafés hier in Teheran,” zei hij. “De afgelopen jaren duiken er zelfs steeds meer op en mensen spreken er graag met elkaar af. Je moet ze alleen weten te vinden.”