Housesitting met Bente (3)

Ergens op de wereld in je eentje op een huis passen: hoe is dat? En hoe gaat dat precies in z’n werk? Flow’s Bente probeert housesitting in Engeland.

Tijd is iets raars. Het ene moment lijken de wijzers van de klok bijna stil te staan, het andere moment gaan ze veel te snel. En zo ben ik plotseling tien dagen verder. Het is mijn laatste ochtend in het oppashuis en over precies 24 uur zit ik weer in de trein richting Nederland.

Mijn uren vullen ging een stuk makkelijker dan ik dacht. Het avontuur zocht ik iedere dag op met een wandeling door de omgeving. Soms een rondje van zes kilometer, vaak een route van vijftien of meer. Ik sjokte door weilanden, stond gemiddeld drie keer per dag in de koeienvlaai en heb heel wat staarwedstrijden met schapen gehad.

Ik verdwaalde bijna continu en soms vloekte ik alles bij elkaar omdat de routebeschrijving er weer eens naast zat (en ik overduidelijk niet). En vaker dan ik wilde moest ik lastige keuzes maken waar niemand me bij kon helpen. Of ik door dat ene weiland ging waar zo’n dertig koeien precies op mijn pad stonden, of toch maar onder het elektrische hek doorging, bijvoorbeeld (ik koos voor de tweede optie en bracht het er levend vanaf). Het was heerlijk om zolang buiten te zijn, ongeacht het weer, en te vertrouwen op mijn eigen instinct. De rest van de tijd bracht ik door in het huis. Ik schreef wat, las af en toe een paar bladzijden en keek onder de noemer ‘cultuur opsnuiven’ in recordtempo alle films met Hugh Grant erin.