Housesitting met Bente (2)

Ergens op de wereld in je eentje op een huis passen: hoe is dat? En hoe gaat dat precies in z’n werk? Flow’s Bente probeert housesitting in Engeland.

Het is negen uur ’s morgens, de dag nadat ik warm werd ontvangen door de eigenaren van het oppashuis. Schoenen moesten uit op de mat, ik kreeg een knuffel en een paar roze pantoffels en de kop thee stond al klaar op de tafel in de keuken. De vraag of ik me thuis zou voelen, kwam sinds het opengaan van de voordeur niet meer in me op.

Maar nu ben ik alleen. Het Engelse stel is al onderweg naar het vliegveld en de katten zijn op jacht naar muizen bij de boerderij aan de overkant. Waar gisteren het geluid van onze stemmen nog de kamer vulde, is nu het getik van de klok aan de muur het enige wat ik hoor. Ik werp er een blik op. Vijf over negen.

Dagenlang heb ik gefantaseerd over dit moment, waarop mijn zeeën van tijd zouden beginnen. Nu het zover is, weet ik niet eens hoe ik het eerste uur ga vullen. Het maakt me bang. Kan ik wel zolang alleen zijn in een huis dat niet van mij is? En wat ga ik in godsnaam met tien lege dagen doen in een dorp waar ik niemand ken? Ik besluit klein te beginnen, en pak mijn jas voor een wandeling naar de lokale supermarkt.

Lees ook: Meer rust in je hoofd én een beter geheugen: laat je telefoon eens liggen

Die wandeling groeit uit tot een lange hike langs het nabijgelegen kasteel en terug. Ik verdwaal drie keer, stap zes keer in de koeienstront en word bedreigd door een boos schaap dat in de weg staat, maar wat voelt het fijn om zolang buiten te zijn zonder ook maar één auto of mens tegen te komen. Eenmaal thuis werk ik nog wat, knuffel ik de katten en lees ik een boek in bed. En voor ik het weet is het ochtend, staat de klok weer op negen uur en is mijn eerste dag voorbij.

Ook de volgende dag breng ik veel buiten door. Ik wandel twintig kilometer in de heuvels en word opnieuw belaagd door schapen, ik neem een bad om weer warm te worden en lees een boek op de veranda. Tussendoor geef ik de katten aandacht, zet ik het vuilnis buiten en zorg ik voor de planten. Mijn nieuwe ritme bevalt me wel, en terwijl de klok stevig doortikt, begin ik mijn draai op het platteland van Engeland te vinden.