Ze verzamelde al jaren geborduurde wandkleedjes, en op een dag kwam de Zweedse Ulla-Stina Wikander op het idee om er een stofzuiger mee te bekleden. Zo werd een heel gewoon voorwerp ineens bijzonder.
Vijftien jaar geleden werkte Ulla-Stina Wikander (1957) op de rekwisietenafdeling van de opera in Göteborg, waarvoor ze vaak rommelmarkten afstruinde. En op elk marktje kwam ze ze weer tegen: geborduurde wandkleden – van klein tot groot. Met bloemen erop, romantische landschappen met hertjes, Zweedse rode huizen onder een blauwe lucht… Ulla-Stina vond de prints fascinerend, en ging ze verzamelen. “Veel mensen vonden de wandkleden kitsch en ronduit lelijk. Het wás kitsch, maar ik vond ze ook mooi. En ze waren destijds nog volop verkrijgbaar.”
De borduursels die Ulla-Stina nog steeds verzamelt, zijn meestal gemaakt tussen 1950 en 1970. “Ze komen vaak op een rommelmarkt terecht nadat de eigenaar is overleden, of omdat mensen ze niet meer waardeerden. In Zweden heeft borduren een lange traditie, en het wordt nu onder jongeren weer populair. Je zou het ook ‘kunst van de armen’ kunnen noemen: als je je geen olieverfschilderij kon veroorloven, kon je er wel een borduren.”
https://www.instagram.com/p/Be-EZPrg5X6/
https://www.instagram.com/p/Bb36wMdA5_N/
https://www.instagram.com/p/BWzhfcXAktB/
Tekst Caroline Buijs Fotografie Ulla-Stina Wikander Instagram @uskonst
