De Tsjechische Jan Langer fotografeerde honderdplussers, en gebruikte een jeugdportret uit hun eigen album ter inspiratie.
“Tot mijn verrassing was het niet nodig om de mensen in een bepaalde stemming of sfeer te brengen om die blik van toen op de roepen. Blijkbaar is er iets in een mens wat al die jaren hetzelfde blijft. Ik denk veel na over wat dat betekent, welke conclusie je daar als kijker uit kunt trekken. Eigenlijk ben ik dat nog steeds aan het ontrafelen. Want natuurlijk veranderen mensen met het verstrijken van de jaren. Ze hebben meer levenservaring, zijn soms nederig of alleen maar moe.”
“Ze kunnen zich tevreden of voldaan voelen, maar ook teleurgesteld. Ze vinden hun leven waardevol of waardeloos. Door die inzichten verandert hun persoonlijkheid in sommige opzichten ook. Maar er blijft ook altijd iets wat ze uniek maakt, iets wat met het verstrijken van de jaren niet verandert. Dat zie je terug in de oogopslag van ouder geworden gezichten, in combinatie met de herinneringen die achterblijven in een honderdjarige geest.
Ik heb gemerkt dat mensen echt geraakt worden door de foto’s. Door ernaar te kijken komt het besef dat we allemaal het oud worden een keer onder ogen moeten zien en gaan terugkijken op ons leven. Dat we elk moment echt moeten proberen te leven. Dan zullen we op een dag heel helder zien wat écht van waarde is geweest. Wat overblijft, zijn de gevoelens waar we niet aan kunnen ontsnappen. Was het een mooi leven? Heb ik het goed geleefd? Heb ik geleefd op een manier die voor mij, maar voor ook de mensen om me heen, van waarde is geweest? Als dat bij mij persoonlijk straks allemaal het geval is, zou ik meer dan tevreden zijn.”
- Meer foto’s vind je in Flow 8.
- Hieronder zie je een filmpje over Jan Langers project.
Je kan jouw keuzes op elk moment wijzigen door onderaan de site op "Cookie-instellingen" te klikken."
Tekst Chris Muyres Fotografie Jan Langer
