Wat gebeurt er toch allemaal, en hoe gaan we met alle veranderingen om? Op ons blog vertelt steeds iemand van het Flow team hoe zij de dingen aanpakt: praktisch en in het hoofd. Deze keer: Astrid over de boekwinkel
Om me heen merk ik dat iedereen voor zichzelf een eigen rijtje heeft gemaakt. Wat doe ik nog wel, wat doe ik niet. Ook ik heb mezelf restricties opgelegd. Niet de stad in, wel als het lukt ’s ochtends vroeg wandelen in de duinen. En af en toe boodschappen doen. En ik gun mezelf bezoekjes aan de boekwinkel. Op al die plekken raak ik verzeild in nieuwe dansjes. Onhandige stappen opzij en naar voren, en speurtochten naar looproutes en eenrichtingsverkeer.
Ook bij mijn boekenwinkel was alles anders dan anders. Bij de ingang stond een doos met wegwerp handschoenen, waar ik overigens straal aan voorbij liep. Maar ik werd er vriendelijk op gewezen toen ik het eerste boek opensloeg met mijn mogelijke virushanden. De rest van de boeken bekeek ik gehandschoend. Ik vond het helemaal kloppen. De boeken werden kunst, en ik een soort curator die met witte handschoenen al dat kostbaars opensloeg.
Vervolgens moest ik op de aanwijzingen op de vloer afgaan om ervoor te zorgen dat ik bij de kassa uitkwam. Strepen tellen, pijlen volgen en verkeer van rechts voorrang geven bij een kruispunt waar twee gangpaden samen kwamen. Net als in de auto maakte ik een zwaai met mijn arm, zo van: gaat u maar. De ander knikte vriendelijk. En achter elkaar sloten we aan in bij de rij voor de kassa, waar strepen aangaven waar je kon wachten.
Bij het afrekenen begon een nieuw dansje. De boekhandelaar stapte naar voren om boeken in te pakken en het bedrag aan te slaan. Daarna stapte hij naar achteren en liep ik naar voren om te pinnen. Het ging soepel en goed, stelde ik tevreden vast. Niet eerder geoefend, maar toch een soort corona chachacha.
Ik pakte het stapeltje waar het allemaal om was begonnen om de winkel uit te lopen. Bij de uitgang dropte ik mijn handschoentjes in een speciale bak. Op de deur stond een postertje: Hou vol. Ik vond het boekhandelsbezoek eigenlijk ge-upgrade naar een heel bevredigend, bijna Japans aandoend ritueel. Ik fietste helemaal opgeknapt weer weg. Terug mijn huis in.
- PS: De boekhandels hebben het moeilijk. Dus support the locals, en gun jezelf een boek. Of koop een boek voor een ander. Liever niet de deur uit? Veel boekhandels bezorgen je boeken nu thuis.
