Wat gebeurt er toch allemaal, en hoe gaan we met alle veranderingen om? Op ons blog vertelt steeds iemand van het Flow team hoe zij de dingen aanpakt: praktisch en in het hoofd. Deze keer: Alice (freelance journalist) over hoe ze deze rare tijd, zonder te romantiseren, ook ervaart als een bijzondere.
Het zijn onwerkelijke tijden. Nare tijden. Vol onzekerheid. Het doet een beetje denken aan een oorlogssituatie, waarbij er elke dag weer iets van je wordt afgepakt in de zin van vrijheid en je actieradius.
Opeens zitten we met het hele gezin thuis, moeten we stil zijn omdat de kinderen online schoollessen volgen, is de studerende dochter weer terug en heeft de middelste dochter zomaar op een dinsdag in maart haar schooldiploma gehaald zonder afrondende examens te hebben gedaan.
Ik bel vaak met mijn ouders om te horen of ze zich nog gezond voelen, maar ik kan niet naar ze toe. ’s Avonds app ik met een vriendin die in het ziekenhuis werkt, ze houdt me op de hoogte van het aantal coronabesmettingen en opnames op haar IC. Ze is sinds de uitbraak geen dag vrij geweest. Wat ik zeg: het zijn rare tijden.
Toch ervaar ik deze tijd ook als een bijzondere. Omdat we noodgedwongen terugkeren naar de basis. Ik heb het gevoel in mijn thuiscocon te zitten. Opeens is de agenda leeg, alle geplande etentjes, borrels, voorstellingen en feestjes zijn geschrapt. Ik race niet van interview naar belafspraak. De straten zijn rustig, het DHL-busje rijdt niet continu heen en weer. Een gepland tripje naar Parijs is afgelast, gaat de geplande zomervakantie wel door of worden dat uitstapjes in de buurt, naar het bos en het strand?
Mijn hele leven is gestript van extra’s: geen nieuwe kleding, niet naar de kapper of de sportschool – in plaats daarvan tuinier ik en wandel ik dagelijks in de natuur, vaak met een vriendin terwijl we 1,5 meter afstand houden. ’s Avonds, om de stemming erin te houden met pubers die nergens heen kunnen, kijken we een film en we hebben zelfs een 3000-stukjespuzzel tevoorschijn gehaald.
Als ik de cirkel wat groter maak, zie ik waar mensen in crisistijd toe in staat zijn: scholen geven online les, werkmeetings gaan via Skype of Zoom. Opeens is weer helder zonder welke beroepen we écht niet kunnen. En de nieuwe minister van Volksgezondheid is van de oppositiepartij en niemand maakt daar een woord aan vuil.
Ik vind het een onzekere tijd, laat ik het vooral niet romantiseren. We weten niet waar het heen gaat, hoe erg het nog zal worden en of er dierbaren getroffen gaan worden. Maar stiekem denk ik dat deze resetperiode ook waardevol is. Laat ik voor mezelf spreken als ik zeg dat ik niet hoop dat ik na deze coronacrisis weer terugval in oude gewoontes.
- Tekst Alice van Essen Fotografie Alexander Andrews/Unsplash.com
