Rust door te schrijven

Journalist Catelijne Elzes zet elke ochtend wat woorden op papier. En dat brengt haar heel wat rust.

Vier dagen doe ik het nu en ik begin er al naar uit te kijken als ik ’s avonds in mijn bed stap: de morning pages. Een idee van de Amerikaanse (scenario) schrijver Julia Cameron, die het zelf al meer dan twintig jaar volhoudt. Je pakt een pen, een paar blaadjes en je schrijft. Zonder te stoppen, zonder jezelf te censureren, zonder jezelf te verbeteren. ‘Ik voel me moe’, ‘Ik heb geen zin in dat gesprek met mijn collega’, ‘Ik ben blij dat ik gisteren mijn kledingkast heb opgeruimd’. Alles mag, als het maar vóór de lunch op papier staat en minimaal drie pagina’s lang is, zo’n 750 woorden.

Je schrijft dus ook gewoon door op het moment dat je eigenlijk geen idee meer hebt waar het nog over moet gaan. En uiteindelijk kom je terecht bij gevoelens en gedachten die spontaan oppoppen.

Lichaam en brein

Ik word rustig van dit dagelijkse ritueel en met mij duizenden anderen, zo lees ik onder andere op 750words.com. Dat is een site die het mogelijk maakt om je morning pages te typen en die voor je bijhoudt hoeveel woorden je al hebt.

Beetje cheaten, maar dat maakt het wel een stuk makkelijker. ‘It clears your head,’ zeggen de vele fans, en zo voelt het ook. Alsof je met een ragebol door je hoofd gaat, tot in de schimmigste hoekjes van je brein. Het blijkt dat opschrijven van wat er in je omgaat, veel goeds kan brengen – en niet alleen als je het elke ochtend doet.

Wetenschapsjournalist Mark Mieras heeft alle wereldwijd onderzochte effecten van schrijven op een rij gezet in zijn essay De waarde van schrijven. Zo blijken mensen die hun ervaringen en gevoelens opschrijven, minder vaak naar de huisarts te gaan. Wie iets traumatisch meemaakt en dat op papier zet, ervaart minder stress en lichamelijke klachten.

Je schrijft over wat je allemaal nog zou willen in je leven, werkt het stressverlagend. Volgens Mieras biedt het vrouwen over het algemeen meer soelaas dan mannen. En dan met name de tobbers, die geneigd zijn om maar te blijven herkauwen en in rondjes te denken. Wie schrijft, benoemt vaak emoties en ordent gedachten. Dat helpt ‘de ervaringen van het leven’ te verwerken, zoals Mieras het noemt.