Tina maakt oneliners: tekeningen zonder van het papier te komen

Tina Willekes-Scoon tekent zonder haar pen van het papier te halen verschillende gebeurtenissen uit haar leven. Zo ontstonden de Oneliners.

Wat zijn #Oneliners precies?

“Van alle beeldvormen waarmee ik werk, zijn de #Oneliners misschien mijn eenvoudigste en puurste weergave van ‘verbinding in beeld’. De naam zegt het al: één lijn. Elke oneliner-tekening bestaat uit een ononderbroken lijn. Dat betekent dat alles in een gegeven beeld verbonden is met al het andere in dat beeld. Linksom of rechtsom, alles is verbonden.”

Hoe ontstond het idee erachter?

“Beelden helpen mij om mijn gedachten te ordenen en de essentie van iets te ‘pakken’. Ik werkte aan een verslag, kwam tijd tekort en toch had ik echt beelden nodig om de lijn van mijn verhaal helder te krijgen. Door tijdsgebrek en de steeds sneller naderende deadline kwam het even neer op ‘werken met wat er was’. Dat werd dus, pen op papier, niet te lang nadenken en tekenen. Zo ontdekte ik hoe het maken van beelden op deze wijze, de kortste weg bleek om bij de essentie te komen.”

En hoe ging het toen verder?

“Binnen de kortste keren had ik de smaak zo te pakken dat ik te pas en te onpas Oneliners ging tekenen. Tijdens of na het werken met cliënten, na inspirerende gesprekken met vrienden en collega’s, bij een tekstregel uit een willekeurig lied of de krant. Tijdens de coronapersconferenties ging mijn pen letterlijk met mij aan de haal. Het ene beeld, inzicht en perspectief volgde het andere in rap tempo op. Mijn dagelijks leven, de natuur en heel foute grappen zijn ook fijne inspiratiebronnen.”

Wat betekent het tekenen voor jou?

“De afgelopen vijftien jaar aan opleidingen, werken met mensen en talloze ontmoetingen zijn een bron van inspiratie voor mij geweest. Door dit mensenwerk ontdekte ik steeds meer hoe beelden een prachtige en krachtige taal kunnen zijn voor zaken die zich niet door woorden laten omschrijven. Voor ervaringen die zich niet in beroepstermen laten vangen, voor gevoelens en emoties die gezien willen worden zonder vast te zitten aan een specifiek woord of een omschrijving. Het is een andere manier van vertellen, niet alleen kijken, maar zien. Een taal die stroomt, een taal die verbindt.”

Wat zou je mensen die het maken van oneliners ook eens willen proberen, willen meegeven?

“Ik geloof heilig dat iedereen op zijn of haar eigen wijze kan tekenen. Zelf vaar ik vooral op ‘eigen’, het moet voor mij kloppen, ‘wijs’, ik maak gebruik van mijn levenservaringen, en ben een tikkeltje eigenwijs. Voor mij is en blijft de vrijheid en plezier die ik daarbij en daaraan beleef het belangrijkst. Wanneer ik anderen daar vervolgens ook mee verblijd, is dat een enorme bonus. Ik volg mijn hart, geniet volop en verwacht nooit uitgetekend te raken.”