De Zweedse Linda bakt en versiert bijzondere broden

Linda Ring uit het Zweedse Stockholm is interieurontwerper en stylist. Daarnaast heeft ze een grote liefde voor het bakken van wel heel bijzondere broden, namelijk met gezichten (en andere vormen).

Wat ben je aan het doen?

“Dingen mooi maken, ik kan niet anders. Van de zuurdesembroden die ik bak voor mijn gezin maak ik kleine kunstwerken met gezichten en patronen. Het fijne is dat ze, in tegenstelling tot mijn werk, niet perfect hoeven te zijn. Als ontwerper en stylist leg ik de lat hoog, maar een brood komt niet aan de muur te hangen, je eet het op. Het hoeft niet aan verwachtingen te voldoen: heerlijk. Bakken ontspant. Toen ik een burn-out had en twee jaar uit de running was, hielp het me erbovenop.”

Waarom brood?

“Als ik maar één ding mocht eten, was het brood. Ik ben er zo dol op! Helaas betaal je bij de bakker in Stockholm tien euro voor een gezond brood. Dus toen ik thuis kwam te zitten, besloot ik het zelf te gaan bakken. De desemstarter koop ik voor een euro. Het enige wat je verder nodig hebt, is water en meel – en ik gebruik graag rogge.

Als ik alles gemixt heb, laat ik het zes uur op kamertemperatuur rijzen, daarna zet ik het minstens twaalf uur in de bakvorm in de koelkast. Dat is het grote verschil met supermarktbrood: zuurdesem staat zo lang dat de gluten uit elkaar vallen. Gist was een geweldige uitvinding in de jaren zestig: je kon een brood ineens in twee uur bakken in plaats van in twee dagen. Alleen zijn de gluten dan nog niet afgebroken. Veel mensen hebben nu last van glutenintolerantie. Mijn buik lijkt wel een ballon als ik supermarktbrood eet.”

Versierde je de broden al vanaf het begin?

“Wat ik meteen al deed, was de bovenkant bewerken, zodat er een leuk patroon ontstond. Het idee van de gezichten kwam later, toen mijn zoon me een keer hielp en er een mannetje van maakte. Sindsdien versier ik de broden met van alles: een vogel, hoed, olifant. En gezichten komen altijd terug.”

Hoe gaat het inmiddels met je?

“Toen ik na twee jaar weer fulltime terugkwam als creatief directeur bij een groot veilinghuis, werd ik ontslagen. Ik werkte er al vijftien jaar, maar ze vonden het maar niets dat ik een burn-out had gehad. Eerlijk gezegd voelde ik me ook bevrijd. Dankzij het bakken vond ik mijn creativiteit terug en sindsdien doe ik alleen nog dingen waar ik echt blij van word. Mijn broden hebben me gered, dat klinkt misschien wat theatraal, maar zo voelt het.”