Een wandeling, restaurant of expositie. In deze rubriek delen redactieleden van Flow leuke, mooie of bijzondere plekken waar ze zijn geweest én wat ze ervan vonden. Deze keer: managing editor projecten & specials Caroline gaat naar Artis.
Het was zondagmiddag, de zon scheen en het begon alweer ouderwets druk te worden in de stad. Ik had behoefte aan groen om me heen, maar geen zin in een overvol stadspark. Artis! dacht ik ineens. Want behalve dat er dieren wonen, zijn er zo veel mooie mini-oases van grasveldjes, bloemenperken, staat er een oud en verweerd Boeddhabeeld, is er een vlindertuin én – mijn lievelings – een mini-oerwoud met waterval.
Kijken naar de vogels
Om een uur of 15.00 liep ik door het gietijzeren hek naar binnen, terwijl de meerderheid van de bezoekers alweer naar buiten stroomde. En in plaats van rechtdoor te lopen richting apenrots, sloeg ik nu meteen linksaf, naar het Vogelhuis.
Vervolgens wilde ik niet meer weg. Misschien kwam het omdat ik jarenlang moest opletten dat een van mijn kinderen niet over het hek klom of z’n handje door het gaas stak, maar pas nu trof me de schoonheid van het Vogelhuis – een gebouw uit 1910 en een gemeentelijk monument. De glas-in-loodramen boven de toegangsdeur, de sierlijke bogen omzoomd met fraaie oude tegeltjes, de houten balken in de nok van het dak met ornamenten erop, het zonlicht dat zo mooi door het dakraam viel, de planten in reuzenformaat. En natuurlijk de vogels, die vrij door de ruimte vlogen en scharrelden.
Het langst heb ik gekeken naar de Incasternen, die zich in groepjes op de grijze vloer ophielden en me vriendelijk aankeken met hun witgekrulde snorren, terwijl ik me steeds rustiger voelde worden door het besef dat het bezoek aan één dierenverblijf ook prima is. Net zoals ik er in een museum soms voor kies maar één schilderij te bekijken. De rest komt dan wel weer een andere keer.
Meer lezen
Tekst & Fotografie Caroline Buijs
